https://www.haytap.org/tr/kuduz-hayvanlarin-sucu-mu
Kuduz Hayvanların Suçu mu ?
Geçen haftaki yazımıza çok önemli bir konu olan kuduz ve uyuz nedeniyle sağlıklı hayvanların bile öldürülmesi konusuna temas etmiştik.
Anımsarsanız ispat yükünün devlet yetkililerinin maalesef ispat yükünü tersten kullanarak , şüphe halinde bile o bölgedeki tüm sağlıklı hayvanların öldürebilme yetkisinin elinde olduğundan bahsetmiş ve bu maddenin bile hayvanları koruması gereken hayvanları koruma kanunu içinde bulunduğunu bahsetmiştik.
Ülkemizde kuduz gibi tehlikeli bir hastalığa hala 21.yy Türkiyesinde rastlanıyor olması , hatta 2010 yılı Kültür Başkenti olan Istanbul’da bile bunun örneklerinin görülmesi aslında hayvan popülasyonun hala kontrol dışı olduğu , özellikle ticaretinin başı boş olduğunu ve hatta kısırlaştırma ile aşılama yöntemlerinin hala gelişigüzel ve bilinçli yapılmadığını kanıtlamaktadır.
ÖZÜR DİLERİM , AŞIMI YAPTIRAMADIM...!
Her kuduz vakasında da o bölgedeki sağlıklı sağlıksız tüm hayvanlar topluca , can çekiştirilerek öldürülmekte olduğunu hepimiz biliriz. İlgisiz yetkililerin topu taca atmak için “ama insanlar ölüyor” diye yaklaşımı ise kendi görevlerine ne kadar bağlı olduğunun bakış açısını gösterir. Oysa kendileri görevlerini layıkıyla yapmış olsalar , belki yasanın bu maddelerini uygulamak zorunluluğu bile olmayacaktır. Aşılama yapmak , petshopları kontrol etmek , yurda kaçak girişi önlemek , bakımevlerini sağlıklı yerler olarak tutmak zordur , emek ister , çalışmak ister… amaaa bu hayvanları zehirlemek , itlaf etmek aslında onlar açısından çok kolaydır .
O nedenle yıllardan beri hala çocuklarımızı kuduz hayvanlar ısırmaktadır. O nedenle, itlaf hala çözüm olmamıştır. Zehirlemek öldürmek yok etmek çözüm olmuş olsaydı , bugün hala kültür başkenti olan Istanbul’da bu sorunla karşılaşılmayacağını herkes bilir.
Maalesef alt kademe birimlerin üst makamlara çözümü hep yok etme üzerine kurulu çözüm önerileri olarak sunmaları , gerçek hayvan popülasyonun bilinmemesi , hayvanların mikrociplenip belediyeler arası koordinasyonun bir türlü sağlanamamasının ayıbını ve işkencesini aslında tüm canlar çekmektedir.
Basit bir şüphe bile sesi soluğu çıkmayan bu hayvancağızları can çekiştirerek öldürürken sorumluğu esas bu işten yetkililere atmak yerine , ya da durumu en bilinçli ve makul düzeyde anlatmaya çalışana hayvan koruma örgütlerine yansıtmak yerine , suçun birazını bile kendilerinde görseler bu hastalığın aslında hayvanların değil biz insanların sorumlu olduğunu bir kabul etseler belki yepyeni tertemiz , acısız , işkencesiz bir dünya bu ülkede tüm canlar için işte o yasa maddeleri uygulanmadığı zaman kurulacaktır.
